Historia sztuki i architektury powinna zajmować znaczące miejsce w procesie kształcenia projektantów. Aby dobrze projektować niezbędne jest poznanie historycznych technik budowlanych oraz zasad kształtowania architektury i przestrzeni. Umiejętność analizy obiektów zabytkowych stanowi podstawę zarówno dla współczesnej krytyki architektonicznej, świadomej kreacji nowych budowli jak i przekształceń przestrzeni zastanej. Poznanie „dokonań poprzedników” jest niezbędnym elementem edukacji architekta.
W dzisiejszych czasach na architektach spoczywa ogromna odpowiedzialność. Zakres możliwości technicznych i ekonomicznych powiększa się nieustannie. Znaczące przedsięwzięcia budowlane powstają w bardzo krótkim czasie. Brak planów miejscowych, bądź jednowymiarowa optyka inwestorów, narzuca niekoniecznie optymalne estetycznie i przestrzennie rozwiązania. O kierunkach rozwoju przestrzennego miast i wsi decydują często chwilowe potrzeby czy czynniki ekonomiczno - społeczne. Kwestia ochrony dorobku kulturalnego, cech architektury regionu, skali czy charakteru zabudowy bywa traktowana jako wymóg formalny, a nie możliwość wypracowania unikalnych rozwiązań.
Często architekt jest zmuszony do interpretowania zarówno planu, jak i problemów ekonomicznych, społecznych i wreszcie postulatów konserwatorskich. Od architekta wymaga się znajomości zarówno wiedzy technicznej jak i szerokiej wiedzy z zakresu nauk humanistycznych. Bywa, że architekt jest jedynym uczestnikiem procesu inwestycyjnego zdolnym do zauważenia i oceny wartości obiektów zastanych.
Z tego powodu, a także dlatego, że wyniki działań projektowych często wpływają na jakość przestrzeni przyległej do projektowanej zabudowy, architekt ma status zawodu zaufania społecznego.
Proces kształcenia architektów wymaga nieustannego doskonalenia. Katedra Konserwacji Zabytków stawia sobie za cel przybliżenie studentom wiedzy z zakresu szeroko pojętego dziedzictwa kulturalnego.
Misją Katedry jest realizacja programu nauczania studentów z zakresu ochrony dóbr kultury, historii architektury, sztuki, techniki i rzemiosła, zagadnień konserwatorskich oraz projektowania w środowisku kulturowym jak i popularyzacja wiedzy z tych dziedzin w środowisku akademickim Politechniki Rzeszowskiej.
Prócz przekazania studentom wiedzy Katedra stawia sobie za cel rozbudzenie w nich wrażliwości na problem ochrony dziedzictwa kulturowego. Proces edukacji powinien zmierzać do wychowania studentów w duchu poszanowania zabytków, a także rozbudzać w nich ciekawość i umiejętność szukania inspiracji także w formach historycznych.
Nauczanie teorii architektury, prezentacja wyjątkowych dzieł, a także trudnych do jednoznacznej oceny działań konserwatorskich ma na celu zachęcenie studentów do formowania ocen i zadawania pytań. Prezentowany pluralizm poglądów i możliwości w działaniach konserwatorskich ma zmotywować przyszłych projektantów do poszukiwania własnej drogi twórczej. Ważnym elementem kształcenia architektów jest też budowanie szacunku dla innych twórców i ich dorobku. Prezentowany dorobek kulturalny minionych pokoleń jest ważnym elementem budującym patriotyzm lokalny (podkarpacki, polski, europejski). Jednocześnie Katedra Konserwacji Zabytków oferuje wsparcie lokalnym społecznościom i architektom poprzez prowadzenie badań i popularyzację ich wyników. Katedra tworzy archiwum dokumentacji obiektów zabytkowych celem ciągłego poszerzania dostępnych materiałów dydaktycznych a także dla zachowania wiedzy o ich pierwotnej formie, funkcji i strukturze materiałowej